Düzenli fiziksel aktiviteye katılan ve katılmayan down sendromlu bireylerin mutluluk ve öz saygı düzeylerinin ebeveynler tarafından değerlendirilmesi (Malatya il örneği)

Basit öğe kaydını göster

dc.contributor.author Ilkım, Mehmet
dc.contributor.author Özoğlu, Fatma
dc.contributor.author Şimşek, Erkan
dc.contributor.author Keskin, Muzaffer Toprak
dc.date.accessioned 2021-06-01T10:48:18Z
dc.date.available 2021-06-01T10:48:18Z
dc.date.issued 2021-03-28
dc.identifier.citation Bağcı R., Uslu S. & Sarıçam H. (2019). Rekreasyonel etkinliklere katılan ve katılmayan bireylerin mutluluk yönelimlerinin incelenmesi. Uluslararası Spor Bilimleri Öğrenci Çalışmaları, 1(1):27-34. Bailey R.C., Olson J., Pepper S.L., Porrzasz J., Barstow T.J. & Cooper, D.M. (1995). The Levels and Tempo of Children’s Physical Activities: An Observational Study. Medicine & Science in Sports & Exercise. 27:1033– 1041. Başbakanlık Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü, (2007). Ortopedik Özürlüler, Aile Eğitim Rehberi, Ankara. Caspersen J.C., Pereira M.A. & Curran K. M. (2000). Changes In Physical Activity Patterns In The United States, By Sex And Cross-Sectional Age. Medicine & Science in Sports & Exercise. 32(9):1601-1609. Ceylan, L., Demirkan, E. & Küçük, H. (2016). Examination of sprint duration and repeated sprint level of soccer players in different age group. International Journal of Science Culture and Sport, 4(SI-1):188-199. Davis K., Hodson P., Zhang G., Boswell B. & Decker J. (2010). Providing Physical Activity for Students with Intellectual Disabilities: The Motivate, Adapt, and Play Program Journal of Physical Education, Recreation & Dance. Vol. 81, Iss. 5; pg. 23, 6 pgs. Durstine L.J., Painter P., Franklin A.B., Morgan D., Pitetti K.H. & Roberts S.O. (2000). Physical Activity for the Chronically Ill and Disabled. Sports Med; 30 (3): 207-219. Graham G., Holt/Hale S.A. & Parker, M. (2001). Children Moving, Chapter 4; Physical Fitness for Children. California. p.37-39. Gordon D. (2006). The Benefits of Exercise to a Down's Syndrome Population. http://www.intellectualdisability.info. Erişim Tarihi: 29.12.2010. Gonzalez-Agüero A., Vicente-Rodriguez G., Moreno L. A., Guerra-Balic M., Ara I. & Casajus J. A. (2010). Health-related physical fitness in children and adolescents with Down syndrome and response to training. Scandinavian Journal of Medicine and Science in Sports 20: 716–724. Johnson C.C. (2009). The Benefits of Physical Activity for Youth With Developmental Disabilities: A Systematic Review. American Journal of Health Promotion Vol. 23, No. 3. Kell L.E. (2000). Patterns of Physical Activity in 9-10 Year Old American Children As Measured By Heart Rate Monitoring. Pediatric Exercise Science 12(1): 101-110. Kosma M., Cardinal B.J. & Rintala P., (2002). Motivating Individuals With Disabilities to Be Physically Active. Quest Human Kinetics, 54, p116, 17p Küçük H. (2020). Kadın futbolcularda statik ve dinamik dengenin mevkilere göre karşılaştırılması. Uluslararası Spor Egzersiz ve Antrenman Bilimi Dergisi. Supp.(4): 53-56. Malına R.M. & Lıttle B.B. (2008). Physical Activity: The Present in the Context of the Past. Amerıcan Journal Of Human Bıology 20:373–391 Matson J.L. & Boisjoli J.A. (2009). An overview of developments in research on persons with intellectual disabilities. Research in Developmental Disabilities 30,587–591 Pastore E., Marino B., Calzolari A., Digilio M.C., Giannotti A. & Turchetta A. (2000). Clinical and Cardiorespiratory Assessment in Children With Down Syndrome Without Congenital Heart Disease. Archives of Pediatrics & Adolescent Medicine.;154:408-410 Pitetti H.K. (2006) What is Known about Physical Fitness and Down Syndrome. http://www.riverbendds.org Revised, Erişim Tarihi: 09.02.2011. Yörükoglu, A. (1988). Gençlik Çağı Ruh Sağlığı Eğitimi ve Ruhsal Sorunları. 5.Baskı, İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları Sosyal ve Felsefi Eserler Dizisi. tr_TR
dc.identifier.uri http://hdl.handle.net/20.500.11787/1943
dc.description.abstract Bu araştırmanın amacı düzenli olarak fiziksel aktivitelere katılan ve katılmayan down sendromlu bireylerin benlik saygısı ve mutluluk düzeylerinin ebeveynler tarafından değerlendirilmesiydi. Belirtilen amaç doğrultusunda; bu araştırma nicel araştırma türünde nedensel karşılaştırma modeline uygun olarak gerçekleştirildi. Araştırmanın evrenini Türkiye’deki down sendromlu çocuklar oluştururken örneklemini ise Malatya ilinde ki yaşları 10(yıl) ile 23(yıl) arasında değişen, sportif etkinliklere katılan 19(10 erkek ve 9 kız) ve sportif etkinliklere katılmayan 16(9 erkek ve 9 kız) olmak üzere toplam 35 down sendromlu birey oluşturdu. Araştırmada temel veri toplama aracı olarak Rosenberg(1965) tarafından geliştirilen ve Çuhadaroğlu(1986) tarafından Türkçeye uyarlanan Rosenberg Benlik Saygısı Ölçeği ile birlikte Hills ve Argyle(2002) tarafından geliştirilen ve Türkçe uyarlaması Doğan ve Akınöz-Çotök(2011) tarafından yapılan Oxford Mutluluk Ölçeği(Kısa Form) kullanıldı. Verilerin çözümlenmesi SPSS 15.0 istatistik paket programında yapıldı. Verilerin normallik dağılımı Shapiro-Wilk Normallik Testi ile belirlendi. Bağımsız gruplar arası farklılıklar Mann-Whitney U testi ile tespit edildi. İstatistiksel anlamlılık p<0,05 olarak kabul edildi. İstatistik analizi sonuçlarına göre; düzenli olarak fiziksel aktivitelere katılan ve katılmayan down sendromlu bireylerin benlik saygısı ve mutluluk düzeyi değerlerinde anlamlı bir farklılık bulundu(p<0.05). Belirlenen bu farklılıklarda düzenli olarak fiziksel aktivitelere katılan down sendromlu bireylerin düzenli olarak fiziksel aktivitelere katılmayan down sendromlu bireylerden daha yüksek benlik saygısı ve mutluluk düzeyi puanlarına sahip oldukları saptandı(p<0.05). Sonuç olarak; düzenli olarak fiziksel aktivitelere katılan down sendromlu bireylerin benlik saygısı ve mutluluk düzeylerinin düzenli olarak fiziksel aktivitelere katılmayan down sendromlu bireylerden daha yüksek olabileceği söylenebilir. tr_TR
dc.description.abstract The aim of this study was to compare the self-esteem and happiness levels of individuals with Down syndrome who regularly participate in physical activities and those who do not. In line with the stated purpose; This research was carried out in accordance with the causal comparison model in the quantitative research type. The universe of Down syndrome children creating sample in Turkey were age 10 (years) to 23 (years), ranging from participating in sporting activities 19 (10 males and 9 females) and participate in sporting activities 16 (9 males and 9 females) totaling It created 35 individuals with Down syndrome. The Rosenberg Self-Esteem Scale, which was developed by Rosenberg (1965) and adapted into Turkish by Çuhadaroğlu (1986), as well as the Oxford Happiness Scale developed by Hills and Argyle (2002) and adapted into Turkish by Doğan and Akınöz-Çotök (2011). (Short Form) was used. The analysis of the data was done in SPSS 15.0 statistics package program. The normality distribution of the data was determined using the Shapiro-Wilk Normality Test. Differences between independent groups were determined by the Mann-Whitney U test. Statistical significance was accepted as p <0.05. According to the statistical analysis results; A significant difference was found in the self-esteem and happiness level values of individuals with Down syndrome who regularly participated in physical activities and did not (p <0.05). In these differences, it was found that individuals with Down syndrome who regularly participated in physical activities had higher self-esteem and happiness level scores than individuals with Down syndrome who did not regularly participate in physical activities (p <0.05). As a result; It can be said that individuals with Down syndrome who regularly participate in physical activities may have higher self-esteem and happiness levels than individuals with Down syndrome who do not regularly participate in physical activities. tr_TR
dc.language.iso tur tr_TR
dc.rights info:eu-repo/semantics/openAccess tr_TR
dc.subject Mutluluk tr_TR
dc.subject Down sendromu tr_TR
dc.subject Benlik saygısı tr_TR
dc.subject Down syndrome tr_TR
dc.subject Self-esteem tr_TR
dc.subject Happines tr_TR
dc.title Düzenli fiziksel aktiviteye katılan ve katılmayan down sendromlu bireylerin mutluluk ve öz saygı düzeylerinin ebeveynler tarafından değerlendirilmesi (Malatya il örneği) tr_TR
dc.title.alternative Evaluatıon of happıness and self-esteem levels of ındıvıduals wıth down syndrome who partıcıpated ın a regular physıcal actıvıty by parents (the example of Malatya provınce) tr_TR
dc.type article tr_TR
dc.relation.journal ROL Spor Bilimleri Dergisi tr_TR
dc.contributor.department Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi spor bilimleri ve teknolojisi yüksekokulu spor yöneticiliği bölümü tr_TR
dc.contributor.authorID 247527 tr_TR
dc.contributor.authorID 278866 tr_TR
dc.contributor.authorID 0000-0002-7000-8396 tr_TR
dc.contributor.authorID 0000-0002-6723-1773 tr_TR
dc.identifier.volume 2 tr_TR
dc.identifier.issue 2 tr_TR
dc.identifier.startpage 65 tr_TR
dc.identifier.endpage 71 tr_TR


Bu öğenin dosyaları

Bu öğe aşağıdaki koleksiyon(lar)da görünmektedir.

Basit öğe kaydını göster