Bu araştırmanın amacı düzenli olarak fiziksel aktivitelere katılan ve katılmayan down sendromlu bireylerin benlik saygısı ve mutluluk düzeylerinin ebeveynler tarafından değerlendirilmesiydi. Belirtilen amaç doğrultusunda; bu araştırma nicel araştırma türünde nedensel karşılaştırma modeline uygun olarak gerçekleştirildi. Araştırmanın evrenini Türkiye’deki down sendromlu çocuklar oluştururken örneklemini ise Malatya ilinde ki yaşları 10(yıl) ile 23(yıl) arasında değişen, sportif etkinliklere katılan 19(10 erkek ve 9 kız) ve sportif etkinliklere katılmayan 16(9 erkek ve 9 kız) olmak üzere toplam 35 down sendromlu birey oluşturdu. Araştırmada temel veri toplama aracı olarak Rosenberg(1965) tarafından geliştirilen ve Çuhadaroğlu(1986) tarafından Türkçeye uyarlanan Rosenberg Benlik Saygısı Ölçeği ile birlikte Hills ve Argyle(2002) tarafından geliştirilen ve Türkçe uyarlaması Doğan ve Akınöz-Çotök(2011) tarafından yapılan Oxford Mutluluk Ölçeği(Kısa Form) kullanıldı. Verilerin çözümlenmesi SPSS 15.0 istatistik paket programında yapıldı. Verilerin normallik dağılımı Shapiro-Wilk Normallik Testi ile belirlendi. Bağımsız gruplar arası farklılıklar Mann-Whitney U testi ile tespit edildi. İstatistiksel anlamlılık p<0,05 olarak kabul edildi. İstatistik analizi sonuçlarına göre; düzenli olarak fiziksel aktivitelere katılan ve katılmayan down sendromlu bireylerin benlik saygısı ve mutluluk düzeyi değerlerinde anlamlı bir farklılık bulundu(p<0.05). Belirlenen bu farklılıklarda düzenli olarak fiziksel aktivitelere katılan down sendromlu bireylerin düzenli olarak fiziksel aktivitelere katılmayan down sendromlu bireylerden daha yüksek benlik saygısı ve mutluluk düzeyi puanlarına sahip oldukları saptandı(p<0.05). Sonuç olarak; düzenli olarak fiziksel aktivitelere katılan down sendromlu bireylerin benlik saygısı ve mutluluk düzeylerinin düzenli olarak fiziksel aktivitelere katılmayan down sendromlu bireylerden daha yüksek olabileceği söylenebilir.
The aim of this study was to compare the self-esteem and happiness levels of individuals with Down syndrome
who regularly participate in physical activities and those who do not. In line with the stated purpose; This
research was carried out in accordance with the causal comparison model in the quantitative research type. The
universe of Down syndrome children creating sample in Turkey were age 10 (years) to 23 (years), ranging from
participating in sporting activities 19 (10 males and 9 females) and participate in sporting activities 16 (9 males
and 9 females) totaling It created 35 individuals with Down syndrome. The Rosenberg Self-Esteem Scale, which
was developed by Rosenberg (1965) and adapted into Turkish by Çuhadaroğlu (1986), as well as the Oxford
Happiness Scale developed by Hills and Argyle (2002) and adapted into Turkish by Doğan and Akınöz-Çotök
(2011). (Short Form) was used. The analysis of the data was done in SPSS 15.0 statistics package program. The
normality distribution of the data was determined using the Shapiro-Wilk Normality Test. Differences between independent groups were determined by the Mann-Whitney U test. Statistical significance was accepted as p
<0.05. According to the statistical analysis results; A significant difference was found in the self-esteem and
happiness level values of individuals with Down syndrome who regularly participated in physical activities and
did not (p <0.05). In these differences, it was found that individuals with Down syndrome who regularly
participated in physical activities had higher self-esteem and happiness level scores than individuals with Down
syndrome who did not regularly participate in physical activities (p <0.05). As a result; It can be said that
individuals with Down syndrome who regularly participate in physical activities may have higher self-esteem
and happiness levels than individuals with Down syndrome who do not regularly participate in physical
activities.
