Bu çalışmanın amacı genç erkek basketbolcularda yapılan basketbola özgü dinamik
ısınma ve FIFA+11 ısınma programlarının germe kısalma döngüsü (GKD), dikey sıçrama
(DS) yüksekliğ i ve yön değiştirmeli koşu (YDK) performansına akut etkisinin
incelenmesidir. Araştırma grubunu 12 genç erkek basketbolcu (yaş ortalaması 15,7 ±
1,8 (yıl); boy uzunluğu 170,3 ± 7,2 (cm); vücut ağırlığı 67 ± 14,0 (kg) ; antrenman yaşı
3,6 ± 1,7 (yıl) oluştu rmaktadır. Çalışmanın ilk iki günü basketbola özgü dinamik ısınma
ve FIFA+11 ısınma programı ile yapılacak olan ölçümlere ilişkin uyum antrenmanları
uygulanmıştır. Birinci gün bir grup basketbola özgü dinamik ısınma, bir gurup FIFA+11
ısınma programını uyg ularken, ikinci ölçüm gününde gruplar yer değiştirmiştir. Her iki
ısınma prosedüründen sonra 4 dakika dinlenme ve devamında sırasıyla GKD düzeyi
ölçülmüş, devamında DS ve YDK testi yapılmıştır. Ölçümler Optojump sistemi ile kayıt
altına alınmıştır. Yapılan ısınma protokollerinin performans üzerine olan etkisini
karşılaştırmak için parametrik testlerden İlişkili Örneklemler için T Test, GKD ile DS ve
YDK arasındaki ilişkiye Pearson Korelasyon testi ile bakılmıştır. Çalışma sonucunda,
basketbola özgü dinamik ısınma ve FIFA+11 ısınma programı sonrasında elde edilen
performans parametreleri arasında GKD ve DS için istatistiksel olarak anlamlı bir
farklılık bulunurken (p>0.05), YDK performansı için fark bulunamamıştır. FIFA+11
ısınma programı sonrasında GKD ile D S ve YDK performansı arasında istatistiksel olarak
yüksek düzeyde bir ilişki vardır (p<0.01). Bu çalışmada, FIFA+11 ısınma programının
GKD’yi olumlu yönde etkilediği tespit edilmiştir. Sonuç olarak antrenörlerin içerisinde
patlayıcı hareketler içeren sıçra ma, sprint özelliklerine yönelik yapılan çalışmalar
öncesinde nöromüsküler bir ısınma yöntemi kullanması önerilebilir.
The aim of this study is to evaulate the effects of dynamic warm-up and FIFA + 11
warm-up programs, stretching-shortening cycle (SSC), vertical jump (VJ) height and
change of direction running (COD) performance in young male basketball players.
Twelve young male basketball players participated in this studuy (age 15.7 ± 1.8; height
170.3 ± 7.2; weight 67 ± 14.0; training age 3.6 ± 1.7). In the first two days of the study,
basketball-specific warm-up were applied regarding the measurements to be made
with the FIFA+11 warm-up program. On the first day, a group of basketball-specific
dynamic warm-up applied a group of FIFA+11 warm-up programs, and then the second
measurement day the groups were displaced. After both warm-up procedures, 4
minutes of rest, followed by SSC, VJ, and COD test, respectively. Measurements were
recorded with the Optojump system. In order to compare the effect of warming
protocols on performance, paired simple t-test, which is one of the parametric tests,
was examined by the pearson correlation test between the SSC and VJ and the COD.
As a result of the study, there are statistically significant difference in the SSC and VJ
performance parameters obtained after basketball-specific dynamic warm-up and
FIFA+11 warm-up program. (p<.05), but there isn’t statically difference in COD
performance. After FIFA+11 warm-up program, there is a statistically high relationship
between SSC and VJ performance and COD performance (p <0.01). This study suggest
that the FIFA+11 warm-up program had a positive effect on SSC. As a result, it may be
suggested that coaches use a neuromuscular warm-up method prior to the studies on
explosive movements that involve explosive movements and sprint features.
