COVİD-19 pandemisinde otizmli çocuğa sahip ailelerin okupasyonel yeterlilikleri ile yaşam kaliteleri arasındaki ilişkinin incelenmesi

Abstract

Amaç: COVID-19 pandemi sürecinde anne ve babaların otizm spektrum bozukluğu (OSB) çocuğa sahip olmadan dolayı yaşam şekilleri değişmiştir. Bu durum anne babaların aktivite performanslarını ve yaşam kalitelerini etkilemiştir. Bu çalışma COVID-19 pandemisi ile birlikte otizmli çocuğa sahip ailelerin okupasyonel yeterlikleri ile yaşam kaliteleri arasındaki ilişkinin incelemesi amacıyla planlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Google Form’dan oluşturduğumuz anket ailelerin sosyal medya hesaplarına iletildi. Çalışmaya otizmli çocuğa sahip olan 110 aile dahil edildi. Bireylerin demografik bilgileri kaydedildi. Ailelerin okupasyonel yeterliliklerini değerlendirmek için Aktivite ÖzDeğerlendirmesi Anketi; yaşam kalitelerini değerlendirmek için SF-36 Yaşam Kalitesi Ölçeği kullanıldı. Nonparametrik değişkenler arasındaki ilişkinin yönünün ve düzeyinin belirlenmesinde Spearman korelasyon analizi kullanıldı. Sonuçlar: Katılımcıların yaş ortalamaları 36,92±5,12 yıldı. Katılımcıların 98’i (%89,1) kadın, 12’si (%10,9) erkekti. Otizmli çocuğa sahip ailelerin okupasyonel yeterlilikleri ile yaşam kaliteleri arasındaki ilişkinin yönü anlamlı derecede tespit edildi (p<0,05). Tartışma: COVID-19 pandemi sürecinde otizmli çocukların evde aileleleriyle daha fazla zaman geçirmelerinden dolayı çocukların ailelerinin günlük rutinleri, rol ve görevleri değişikliğe uğramıştır. Bu süreçte otizmli çocuğa sahip ailelerin okupasyonel yeterliliklerinin arttrılmasının onların yaşam kalitesi üzerinde olumlu etki oluşturacağını ve bu ailelerin kendine bakım, iş, üretici ve serbest zaman aktivitelerine ayırdıkları zamanın dengeli olmasına yönelik ergoterapistler tarafından stratejilerin geliştirilmesinin faydalı olacağını düşünmekteyiz. İleriki çalışmalarda daha geniş örneklem gruplarının dahil edildiği çalışmaların yapılmasını önermekteyiz.