Özet:
Amaç: COVID-19 pandemi sürecinde anne ve babaların otizm spektrum bozukluğu (OSB) çocuğa sahip olmadan
dolayı yaşam şekilleri değişmiştir. Bu durum anne babaların aktivite performanslarını ve yaşam kalitelerini
etkilemiştir. Bu çalışma COVID-19 pandemisi ile birlikte otizmli çocuğa sahip ailelerin okupasyonel yeterlikleri ile
yaşam kaliteleri arasındaki ilişkinin incelemesi amacıyla planlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Google Form’dan
oluşturduğumuz anket ailelerin sosyal medya hesaplarına iletildi. Çalışmaya otizmli çocuğa sahip olan 110 aile dahil
edildi. Bireylerin demografik bilgileri kaydedildi. Ailelerin okupasyonel yeterliliklerini değerlendirmek için Aktivite ÖzDeğerlendirmesi Anketi; yaşam kalitelerini değerlendirmek için SF-36 Yaşam Kalitesi Ölçeği kullanıldı. Nonparametrik değişkenler arasındaki ilişkinin yönünün ve düzeyinin belirlenmesinde Spearman korelasyon analizi
kullanıldı. Sonuçlar: Katılımcıların yaş ortalamaları 36,92±5,12 yıldı. Katılımcıların 98’i (%89,1) kadın, 12’si (%10,9)
erkekti. Otizmli çocuğa sahip ailelerin okupasyonel yeterlilikleri ile yaşam kaliteleri arasındaki ilişkinin yönü anlamlı
derecede tespit edildi (p<0,05). Tartışma: COVID-19 pandemi sürecinde otizmli çocukların evde aileleleriyle daha
fazla zaman geçirmelerinden dolayı çocukların ailelerinin günlük rutinleri, rol ve görevleri değişikliğe uğramıştır. Bu
süreçte otizmli çocuğa sahip ailelerin okupasyonel yeterliliklerinin arttrılmasının onların yaşam kalitesi üzerinde
olumlu etki oluşturacağını ve bu ailelerin kendine bakım, iş, üretici ve serbest zaman aktivitelerine ayırdıkları
zamanın dengeli olmasına yönelik ergoterapistler tarafından stratejilerin geliştirilmesinin faydalı olacağını
düşünmekteyiz. İleriki çalışmalarda daha geniş örneklem gruplarının dahil edildiği çalışmaların yapılmasını
önermekteyiz.