Topluluk duyusu ve örgütsel dışlanmanın işten ayrılma niyetine etkisi

Abstract

Bu çalışmanın amacı, topluluk duyusu ve örgütsel dışlanmanın işten ayrılma niyetine etkisini tespit etmek ve aynı zamanda örgütsel dışlanma ve işten ayrılma niyeti ilişkisinde topluluk duyusunun aracı değişken görevi görüp görmediğini analiz etmektir. Araştırmanın örneklemini İzmir ili Çeşme ilçesinde faaliyet gösteren 5 yıldızlı otel çalışanları oluşturmaktadır (n=260). Bu çalışmada veriler Bishop, Chetok ve Jason (1997) tarafından geliştirilen Algılanan Topluluk Duyusu Ölçeği, Ferris ve arkadaşları (2008) tarafından tasarlanan İşyerinde Dışlanma Ölçeği, Grandey (1999) tarafından oluşturulan ve Öz (2007) tarafından Türkçeye uyarlanan işten ayrılma niyeti ölçeğini kapsayan bir anket yardımıyla elde edilmiştir. Veriler, aracı değişkenli hiyerarşik regresyon analizi ve basit regresyon analizi yardımıyla analiz edilmiştir. Araştırma bulgularına göre; topluluk duyusu işten ayrılma niyetini negatif ve anlamlı şekilde etkilerken, örgütsel dışlanma işten ayrılma niyetini pozitif ve anlamlı şekilde etkilediği saptanmıştır. Bununla birlikte topluluk duyusunun boyutlarından sadece karşılıklı sorumluluk boyutunun, işten ayrılma niyetini negatif ve anlamlı şekilde etkilediği ortaya konmuştur. Ayrıca topluluk duyusunun, örgütsel dışlanma ile işten ayrılma niyeti ilişkisinde kısmi aracı rolü oynadığı tespit edilmiştir. Son olarak araştırmanın bazı kısıtlarına yer verilmiş ve bulgulara dayalı olarak otel yöneticilerine ve işletmelere konu ile ilgili öneriler sunulmuş ve gelecekte yapılacak olan araştırmalara bazı öneriler sunulmuştur. Anahtar Kelimeler: Topluluk Duyusu, Örgütsel Dışlanma, İşten Ayrılma Niyeti

The aim of this study is to determine the effect of community sense and workplace ostracism on turnover intention and to show the mediating role of community sense in the relationship between workplace ostracism and turnover intention. The sampling of the study consists of 5-star hotel employees working in Çeşme district of İzmir Province (n = 260). The data in this study obtained by the help of a questionnaire which includes the perceived sense of community scale developed by Bishop and others (1997), workplace ostracism designed by Ferris and others and turnover intention scale developed by Grandey (1999) and adapted to Turkish by Öz (2007). Data were analyzed by means of mediated variable hierarchical regression analysis and linear regression analysis. According to the results of the research, it was determined that the sense of community had a negative on turnover intention. However, it was observed that workplace ostracism had a positive effect on turnover intention. In addition, it has been revealed that the dimension of reciprocal responsibility of the sense of community had negative effect on turnover intention. Moreover, it has been determined that the sense of community plays a partial mediator role in the relationship between workplace ostracism and turnover intention. Finally, some limitations of the research have been included and some suggestions based findings of the study have been made for the executives and hospitality businesses and some suggestions have been developed for those who will do research on these issues in the future. Keywords: Sense of Community, Workplace Ostracism, Turnover Intention