Şiddet mağduru kadınların aile içi şiddet deneyimleri: Aksaray örneği

Abstract

Aile içi kadına yönelik şiddet cinsiyetçi tutumların ve ayrımcılığın en somut şekillerinden biri olarak karşımıza çıkmaktadır. Ayrıca kadına yönelik şiddet her geçen gün kitle iletişim araçlarının yaygın kullanımı ile birlikte daha görünür bir hal almıştır. Aile içi kadına yönelik şiddet sorunun analizinin yapılabilmesi için konunun çok kapsamlı ve çok boyutlu ele alınması gerekmektedir. Bu doğrultuda bu çalışmada kadınların aile içi şiddet deneyimlerinin ve deneyimlerinin bir parçası olan şiddete yönelik tepkilerinin, şiddetle baş etme şekillerinin, şiddete rağmen evliliklerini devam ettirme sebeplerinin ve aile içi şiddetin yaşandığı ailelerin öne çıkan aile dinamiklerinin çok kapsamlı bir şekilde incelenmesi amaçlanmıştır. Bu kapsamda kadınların aile içinde eşleri tarafından yöneltilen şiddete karşı tepkilerini, tepkilerinin altında yatan sebepleri ve tepkilerinin süreç içerisinde değişimleri Bourdıeu' nun eril tahakküm kavramı altında açıkladığı görüşleri ile değerlendirilirken şiddetin ortaya çıkmasında risk faktörlerinin ele alınması ise L.L. Heise tarafından geliştirilen sosyal ekolojik model çerçevesinde yapılmıştır. Araştırma nitel araştırma yöntemi kullanılarak gerçekleştirilmiş olup, veri toplama tekniği ise nitel araştırmalarda kullanılan derinlemesine görüşme tekniği olmuştur. Görüşmeler ŞÖNİM destek hizmetlerinden faydalanan, şiddeti aile birlikteliği içinde eşleri tarafından gören ve çocukları olan kadınlar arasından olasılıklı olmayan amaca uygun örnekleme tekniği ile belirlenmiştir. Katılımcılardan elde edilen veriler araştırmanın problem cümleleri çerçevesinde tekrar eden anlamlı kodlarının temalaştırılması ile değerlendirmeye alınmıştır. Bu analiz süreci sonunda elde edilen bulgular doğrultusunda şiddet mağduru kadınların yaşadıkları sosyo-kültürel çevrenin de etkisiyle şiddeti normalleştirdikleri, ilk şiddet deneyimden itibaren hayatlarının bir parçası olarak şiddeti kabullenmek durumunda kaldıkları görülmektedir.

Domestic violence against women emerges as an important problem area both in the world and in Turkey. In addition, violence against women has become more visible with the widespread use of mass media. In order to analyze the problem of domestic violence against women, the issue should be handled comprehensively and multidimensionally. Accordingly, in this study, it is aimed to examine women's experiences of domestic violence and their reactions to violence as a part of their experiences, their ways of coping with violence, the reasons for continuing their marriage despite violence, and the prominent family dynamics of families in which domestic violence is experienced. In this context, while women's reactions to domestic violence by their husbands, the underlying causes of their reactions and the changes in their reactions in the process are evaluated with the views explained by Bourdieu under the concept of masculine domination, the risk factors in the emergence of violence are handled within the framework of the social ecological model developed by L.L. Heise. The research was carried out using qualitative research methods, and the data collection technique was the in-depth interview technique used in qualitative research. Interviews were determined by non-probabilistic sampling technique among women who benefited from ŞÖNİM support services, experienced violence by their spouses in family unity, and had children. The data obtained from the participants were evaluated by thematicization of repetitive and meaningful concepts within the framework of the problem sentences of the research. In line with the findings obtained at the end of this analysis process, it is seen that women who are victims of violence normalize violence with the influence of the socio-cultural environment they live in, and they have to accept violence as a part of their lives from the first experience of violence.