Aile, eğitimciler ve kendi bakış açılarıyla çocukların mutluluğu

Abstract

Çocukların gelişim sürecinde ilk deneyimledikleri duyguların başında gelen mutluluk, çocuk gelişiminde olumlu bir gösterge olarak kabul edilmektedir ve özellikle okul çağındaki çocuklar için yaşamlarının her alanını olduğu gibi geleceklerini de etkileyecek bir öneme sahiptir. Literatürde ise çocuk mutluluğu, yetişkin ve ergen mutluluğu çalışmalarına oranla üzerinde daha az durulmuş bir alandır. Bununla birlikte mevcut çalışmaların pek çoğu da mutluluk kavramının aile ve çevre boyutlarına daha fazla odaklanmış bir görünümdedir. Bu çalışmada çocuk mutluluğunun aile, eğitimciler ve çocukların kendi bakış açılarıyla değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Kolay örneklem yöntemine göre seçilen çocuklar, aileleri ve eğitim verenleriyle yüz yüze yarı yapılandırılmış görüşmeler gerçekleştirilmiş, örülü hale getirilen veriler sistematik bir şekilde yorumlanarak anahtar faktörler ortaya çıkarılmıştır. Elde edilen sonuçlar aile ve eğitim verenlerin bakış açılarıyla çocukların kendi bakış açılarının mutluluk algıları yönünden benzer nitelikler sergilemiş ancak mutluluk kaynağı ya da göstergesi olan davranışların sonuçlarından beklentilerin farklılaştığı görülmüştür. Bununla beraber çocukların mutluluk davranışlarını oluşturan özelliklerin kaynağına bakıldığında çocuklar, sevgi ve saygı gördükleri, kendi kararlarını verebildikleri, kendilerini özgürce ifade edebildikleri, ödüllendirildikleri ve özgür oldukları durumları mutluluklarının kaynağı olarak algılamaktadırlar. Bu durum aile ve öğretmenlerin görüşleriyle de çelişmemektedir.

Happiness, which is one of the first emotions that children experience in the development process, is considered as a positive indicator of child development and has an importance that will affect their future as well as every aspect of their lives, especially for school-age children. In the literature, child happiness is a less focused area than adult and adolescent happiness studies. However, most of the current studies seem to focus more on the family and environmental dimensions of the concept of happiness. In this study, it was aimed to evaluate children's happiness from the perspective of family, educators and children. Face-to-face semi-structured interviews were conducted with children, their families and educators selected according to the easy sampling method, and key factors were revealed by systematically interpreting the knitted data. The results obtained showed similar qualities in terms of the happiness perceptions of the children's own perspectives with the perspectives of the parents and educators, but it was observed that the expectations differed from the results of the behaviors that were the source or indicator of happiness. However, when looking at the source of the characteristics that make up children's happiness behaviors, children perceive situations where they are loved and respected, can make their own decisions, express themselves freely, are rewarded and free as the source of their happiness. This situation does not contradict the views of the parents and teachers.