İbnü’l ‘Arabî’nin vahyin anlaşılmasına dönük yaklaşımı

Abstract

İbnü’l ‘Arabî’nin (ö. 1165/1240) bilgi felsefesinin temelinde manevi tecrübe ve ilahi öğretim vardır. O, bilgiyi Allah’ın bağışlayıp öğrettiği ve insanın kendisinin öğrendiği bilgi olmak üzere ikiye ayırır. Buradan hareketle İbnü’l ‘Arabî, metin okuma yöntemlerini de ikiye ayırır: Birincisi metnin kendisinden okuma, ikincisi ise metnin sahibinden okuma. Birincisinden farklı olarak ikinci okuma biçiminde okuyucunun zihninde oluşan soru ve sorunları metin sahibine sorma imkânı vardır. Böylece metinden yazarının maksatları net olarak anlaşılır. Bu metodu Kur’an’a uygulayan İbnü’l ‘Arabî, Hz. Muhammed’den sonra Kur’an’ı sahibinden okuma imkânının bulunduğunu ve bunun velilere ait bir meziyet olduğunu iddia etmiştir. Allah, velilere Kur’an’ın anlamlarını tekrar tekrar indirmektedir. Şu halde insan-ı kâmil ve veliler halkı aydınlatmakla sorumludur.

On the basis of the philosophy of knowledge of Ibn al- ‘Arabî (d. 1165/1240), there is spiritual experience and divine teaching. He divides knowledge into two: one is what God has taught man, and the other is what man learned himself. Thus, Ibn al-’Arabî divides the text reading methods into two: the first is reading the text itself directly, and the second is reading the text through the owner of it. Unlike the first, in the second form of the reading, the reader has the opportunity to ask his questions about the text to its owner. In this way, the author’s aims in the text are clearly understood. Ibn al-’Arabî, who applied this method to the Qur’an, claimed that there is the opportunity to read the Qur’an through its owner even after the death of the Prophet Muhammad and that it is a virtue belonging to the saints (wali, pl. awliyâ) only. God is revealing the meanings of the Qur’an to the saints over and over again. In this case, the perfect man (insan al-kamil) and the saints are responsible for conveying the meanings of the Qur’an to the people.