Kırsal peyzaj kimliğinin sürdürülebilirliği ve yavaş şehir (CİTTA SLOW) hareketi:Artvin-Şavşat Örneği

Abstract

Kırsal yerleşimler doğal ve kültürel çevre, geleneksel yaşam, üretim teknikleri ve yerleşim şeklinin bir sonucu olarak gelişen ve değişen özgün kimliklere sahiptir. Kentsel çevrelerden farklılık gösteren kırsal yerleşimler uygulanan pek çok yatırım senaryoları sonucu kentliler için bir cazibe merkezine dönüşmüştür. Ancak hızlı kentleşme, kırsal alanlarında özgün kimliklerini kaybetmesine ve tekdüzeleşmesine neden olmaktadır. Bu nedenle kırsal peyzajların korunması ve sürdürülebilirliğinin sağlanması o bölgenin yerel kimliğinin korunmasına katkı sağlar. Yerleşimlerin yerel kimliğinin sürdürülebilirliğini sağlamak amacıyla farklı yaklaşımlar üretilmiştir. Bu bağlamda Yavaş Şehir hareketi birçok yerleşimin birbirinin aynısı olması ve kimliksizleşmesine karşı 1999 yılında İtalya’da ortaya çıkan yaklaşımlardan biridir. Yavaş Şehir kriterlerinin uygulamadaki sürdürülebilir potansiyeli çalışmanın temelini oluşturmaktadır. Doğu Karadeniz Bölgesi’nde bir Yavaş Şehir kenti olan Artvin/Şavşat, eşsiz doğal ve kültürel kaynak değerlerine, tarihi zenginliklere, özgün kırsal yerleşim kimliğine sahip ilçelerden biridir. Çalışmada yerel kimliğin vurgulandığı ve sürdürülebilir peyzajlar için önemli bir hareket olan Yavaş Şehir sürdürülebilirlik kavramı ile birlikte ele alınmış, bir Yavaş Şehir kenti olan Artvin/Şavşat örneğinde sürdürülebilir peyzaj kimliği ile olan ilişkisi üzerinde durulmuştur.