Bu çalışmada, psikolojik dayanıklılık düzeyi ile psikolojik iyi olma arasında nasıl bir ilişki olduğu ve bu ilişkide iyimser olup olmamanın nasıl bir etkiye yol açtığı sorusuna yanıt aranmaya çalışılmıştır. Araştırmanın örneklemi, Ankara İli Dışkapı Yıldırım Beyazıt Eğitim ve Araştırma Hastanesi’ndeki toplam 515 kişiden oluşan çalışanlardır. Araştırmada kullanılan veriler, anket yöntemi yardımı ile toplanmıştır. Araştırma sonuçlarına göre, hastane çalışanlarının; psikolojik olarak dayanıklı oldukları, psikolojik iyi oluş düzeylerinin yüksek ve genellikle iyimser oldukları tespit edilmiştir. Ayrıca çalışanların psikolojik dayanıklılığının, psikolojik iyi olma düzeylerini pozitif yönde ve anlamlı bir şekilde etkilediği, iyimserliğin ise bu ilişkide kısmi aracı değişken rolünü oynadığı sonucuna ulaşılmıştır.
The purpose of the current study is to examine the relationship between psychological
resilience, optimism and psychological well-being. The sample of the study consists of 515
people working at Ankara Dışkapı Yıldırım Beyazıt Education and Investigation Hospital. The
data was gathered through surveys. According to the findings, it is confirmed that the employees
resist psychologically, the level of psychological wellness of employees is high, and these
employees are generally optimist. The results revealed that psychological resilience is able to
predict psychological well-being, and optimism played a partial mediation role in the
relationship between resilience and psychological well-being.
