İnsan, çevre ve toplum karşılıklı etkileşim içinde olan birim ve alanlardır. Toplumun yapıtaşı olarak insanın, tarihi süreç içinde çevre ile etkileşimi farklılıklar göstererek makro anlamda farklı sonuçlar doğurmuştur. İlk zamanlar uyum ve mikro istismarla başlayan ilişki zaman içerisinde yüksek düzeyde tahrip ve sömürü boyutuna ulaşmıştır. Toplumlar avcı-toplayıcı, tarımcı ve endüstriyel tipte olmak üzere üç tipte ele alınmıştır. Sınıflamada tarihsel süreç içinde toplumların geçirdiği değişimler önemsenmiştir. Bu çerçevede tarihsel süreç içinde ideal tip olarak kavramlaştırılan toplum tiplerinde, insan çevre ilişkileri farklı özellikler göstermektedir. Endüstriyel toplumlar, çevre sorunlarının ortaya çıkışına kaynaklık eden organizasyonlar olarak görülmektedir. Endüstriyel toplumlarda; nüfus artışı, sanayileşme, kentleşmeye bağlı olarak ortaya çıkan yaşam biçimleri ve üretim ilişkileri çevreyi olumsuz yönde etkileyerek çevre sorunlarının ortaya çıkmasına kaynaklık etmiştir.
People, enviroment, community are unit and field. They mutual
relations with each other. During ages as a social structure people’s
behaviors changed according to environment interaction and because of
this in macro sense different conclusions were occurred. First of all
the relationship started in unison and with micro exploitations later
it reached the highest size of demolition and exploitation. Community
handeled as three type: Hunter-Gatherer, agriculturist, industrial.
When the separation was done their exchange which during history was
considered. Industrial communities are seen as organizations which are
source of emergence environment problems. In industrial community
connect to population increase, industrialization, urbanization life
style, relations of production acted and caused emergence of
environment problems.
