Mirza Elekber Sabir (1862-1911), Azerbaycan edebiyatında, 19. asır sonu
ve 20. asır baĢlarında yaĢayan çok yönlü edebî Ģahsiyetlerdendir. ġair, klasik tarzda
eğitim almıĢ, Ģiirlerinin çoğunu da klasik Ģiirin etkisinde yazmıĢtır. ġair, aynen Türk
edebiyatı Ģairlerinden Namık Kemal‘in yaptığı gibi hayatının ilerleyen yıllarında
klasik edebiyata cephe almıĢ, bu edebiyatta yaygın olarak kullanılan ve eskidiğini
düĢündüğü mazmunları yıkmaya çalıĢmıĢtır. Sabir, klasik Ģiiri eleĢtirdiği pek çok
beytiyle de akıllarda kalmıĢtır.
Bu makalede, Sabir‘in klasik tarzda yazdığı Ģiirleri incelenecek ve klasik Ģiire
karĢı tavrı ortaya konulacaktır.
Mirza Elekber Sabir (1862-1911) is a multidimensional literary figure of
Azerbaijan poetry who lived at the end of the nineteenth and the beginning of the
twentieth century. The poet, trained in classical style, wrote most of his poems under
the influence of classical poetry. Just like the Turkish poet Namik Kemal, in later
years of his life Sabir turned against the classical literature and attacked at the
classical imagery that he considered worn out. As an ironic approach, Sabir is
memorable for his classical couplets where he mocks the classical literary
convention.
In this paper, Mirza Elekber Sabir‘s classical poems will be examined, and
his approach to classical poetry will be demonstrated.
