Kore tiyatrosuna genel anlamda baktığımızda birçok ulusun tarihinde de
olduğu gibi kaynağını tarih öncesi dinsel törenlerden alır. Kore’nin geleneksel
tiyatro gösterilerinde dans önemli bir yer tutar. Kore geleneksel tiyatro türünün en
başta gelen bir örneği olan Talçum (탈춤), yergi ve mizah içeren, yarı pandomim
yarı dans olan bir maske dansıdır. Bunun yanı sıra halk masallarını anlatan uzun
öykülü halk şarkıları olan Pansori türü ve köy köy, şehir şehir dolaşan sanatçıların
sahneye koyduğu kukla tiyatrosu (İnhyonğgıg-인형극) gibi izleyici önünde
sergilenen oyunlar da vardır. Tüm bu geleneksel gösteriler modern Kore
tiyatrosunun temelini oluşturacak olan unsurlardır. Bu tür oyunlar eski dönemlerde
çok sayıda izleyici çekip eğlendirmekle kalmayıp izleyiciyi bilinçlendirici özelliğe
de sahipti.
Kore’de Modern Tiyatro akımı Japonya’ya eğitime giden Koreli
öğrencilerin eğitimleri sırasında ya da tamamladıktan sonra ülkeye dönmeleriyle
1910’lu yıllarda Japon Tiyatro oyunlarının Korece’ye çevrilmesiyle başlamıştır.
Özellikle roman alanında büyük başarı gösteren İ Goanğ Su tiyatro alanında da
dönemin tiyatro kültür seviyesini yükseltmiştir. 1920’lere girildiğinde modern
tiyatronun temeli sağlamlaşmış, ağırlıkla toplumsal sorunlar, kadın olgusu ve aşk
temaları işlenmiştir. 1930’lardan 1940’lara kadar olan dönem pek çok yeni tiyatro
yazarının ortaya çıktığı ve yazarların çeşitli temalar üzerine eser vererek
faaliyetlerini arttırdığı bir dönemdir. Bu çalışmada Kore Tiyatrosunun doğuşuna ve
dönemin tiyatro çalışmalarının geçirdiği evreler incelenmiştir.
Looking through the Korean theater in general terms, it takes its origins
from pre-historic religious ceremonies as it is in the history of many nations. Dance
has an important role in Korean traditional theater shows. One of the leading
examples of traditional Korean theater, Talchum is a mask dance with semipantomime, half-dance including satire and humor. In addition to this, there are
long-narrative folk songs “Pansori” telling folk tales and also plays which are
presented to the audience such as puppet plays put on the stage by artists by walking around the cities and villages. All these traditional shows are elements that will also
form the basis of the modern Korean theater. In previous periods such plays not only
attracted a large number of audiences, but also had a viewer-consciousness.
The Korean modern theater movement began with the translation of Japan
theatre plays in 1910’s during the education of Korean students and after they
completed it in Japan. İ Goang Su, who had a great success especially in the field of
novels, have raised the level of acting culture in this period. With the consolidation
of the foundation of the modern theater along with the 1920s, social problems,
women's case and love themes have been heavily studied. It is a period in which
many new theater writers from the 1930s to the 1940s emerged and the authors
increased their activity by giving works on various themes. In this study, the origins
of Korean theater and the stages of the theater studies of the period are mentioned
