The aim of the study is to investigate the effect of thinking-style-
based differentiated instruction on achievement, attitude and
retention in vocational foreign language, specifically in two units.
Pre-test/post-test control group model and quasi-experimental design
were used in the study. The study was carried out in Vocational
Foreign Language-II course with 43 sophomores studying Tourism
and Hotel Management at Nevşehir Vocational College, Nevşehir
Hacı Bektaş Veli University. Data were collected using Thinking Styles
Inventory, Vocational Foreign Language-II Achievement Test and
Vocational Foreign Language Attitude Scale. Functions, levels and
scope of thinking styles were taken into consideration. Process was
differentiated in the study through entry points (narrational, foundational,
experiential), learning centres, complex instruction, orbital
studies, stations and learning contracts. According to the results of
the study, it was found out that achievement and retention scores
of the students in the experimental group were significantly higher
than the ones in the control group; however, there was no significant
difference between groups’ attitude scores towards the course.
Bu araştırmanın amacı, öğrencilerin düşünme stillerine göre tasarlanan
farklılaştırılmış öğretim etkinliklerinin öğrencilerin erişileri, Mesleki Yabancı
Dil dersine yönelik tutumları ve öğrenilenlerin kalıcılığı üzerindeki etkisini
incelemektir. Araştırmada, deneysel desen türlerinden ön test – son test kontrol
gruplu yarı-deneysel desen kullanılmıştır. Araştırma; 2014–-2015 Bahar
yarıyılında, Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi Meslek Yüksekokulu
Turizm ve Otel İşletmeciliği Programı 2. sınıf öğrencileriyle Mesleki Yabancı
Dil-II dersinde yürütülmüştür. Toplam 43 öğrenci çalışma grubunda yer
almıştır. Araştırmada veriler, Düşünme Stilleri Ölçeği, Mesleki Yabancı Dil-
II Dersi Başarı Testi ve Mesleki Yabancı Dil Dersine Yönelik Tutum Ölçeği
kullanılarak elde edilmiştir. Çalışmada, düşünme stillerinin işlev, düzey
ve kapsam boyutları dikkate alınmıştır. Farklılaştırma süreç boyutunda
yapılmıştır. Süreç farklılaştırılırken, giriş noktaları (anlatımsal, temel,
deneyimsel), öğrenme merkezleri, karmaşık öğretim, yörünge çalışmaları,
istasyon ve öğrenme sözleşmeleri stratejilerinden faydalanılmıştır. Araştırma
sonunda, deney grubu öğrencilerinin erişi ve kalıcılık puanlarının kontrol
grubununki öğrencilerin puanlarına göre anlamlı derecede daha yüksek
olduğu; fakat tutum ölçeğinden almış oldukları puanlar arasında anlamlı
düzeyde fark olmadığı ortaya çıkmıştır.
