Kolombiya çatışmasında insan hakları ve uluslararası insancıl hukuk

Abstract

Birleşmiş Milletler (BM) mekanizmalarının silahlı çatışmalara dahil olması, çatışmanın dinamiklerini etkilemede ve potansiyel olarak bir barış anlaşmasının sağlanmasına yardımcı olmada farklı etkilere sahip olabilir. Birleşmiş Milletler'in ülkede insan haklarını geliştirmek ve korumaktan sorumlu bir İnsan Hakları Yüksek Komiserliği Ofisi (OHCHR) kurduğu Kolombiya'da da durum budur. OHCHR, BM İnsan Hakları Komisyonu'na, silahlı çatışmanın ülkenin insan hakları ve uluslararası insancıl hukuk durumu üzerindeki etkilerinin gerçekliğinin uluslararası bir perspektiften anlaşılmasına olanak tanıyan yıllık raporlar hazırlamaktadır. Benzer şekilde sunulan raporlar aracılığıyla Ofisin Kolombiya'daki faaliyetlerinin de değerlendirilmesine olanak sağlamaktadır. Dolayısıyla bu çalışma, Alvaro Uribe Velez ve Juan Manuel Santos'un başkanlık yönetimleri sırasında 2002'den 2018'e kadar OHCHR yıllık raporlarına göre Kolombiya'da insan hakları ve uluslararası insancıl hukukun durumunun nasıl evrildiğini incelemektedir. Bu çalışma, Kolombiya barış çalışmaları ve Kolombiya çatışmasına yönelik çatışma çözümü çalışmalarına ilişkin literatüre katkıda bulunmayı amaçlamaktadır. Bu araştırmanın bulguları, silahlı çatışma sırasında Kolombiya'daki insan hakları ve uluslararası insancıl hukukun durumunu etkilemiş gibi görünen belirli faktörleri ortaya koymaktadır. Bulunan ana faktörler tüm yıllık raporlarda tanımlanan sistematik cezasızlığı, devlet kurumları arasındaki koordinasyon eksikliklerini, yasadışı silahlı gruplar tarafından silahlı çatışma kapsamındaki insani yükümlülüklerin sürekli göz ardı edilmesini, çatışmanın özellikle savunmasız gruplar üzerindeki orantısız etkisini ve barış anlaşmasının yavaş ve verimsiz uygulanmasını içermektedir.

The involvement of United Nations (UN) mechanisms in armed conflicts may have different effects on influencing the dynamics of the conflict and potentially assisting in the achievement of a peace agreement. This is the case in Colombia, where the United Nations has established an Office of the High Commissioner for Human Rights (OHCHR) accountable for promoting and protecting human rights in the country. The OHCHR produces annual reports to the UN Commission on Human Rights that allow understanding from an international perspective of the reality of the effects of the armed conflict on the country's human rights and international humanitarian law situation. Similarly, it enables evaluation of the Office's activities in Colombia through its submitted reports. Therefore, this study examines how the situation of human rights and international humanitarian law in Colombia evolved according to the OHCHR annual reports from 2002 to 2018, during the presidential administrations of Alvaro Uribe Velez and Juan Manuel Santos. This study aims to contribute to the literature on Colombian peace studies and conflict resolution studies in relation to the Colombian conflict. The findings of this research suggest specific factors that appear to have affected the situation of human rights and international humanitarian law in Colombia during the armed conflict. The main factors found include the systematic impunity identified in all annual reports, the coordination deficiencies between state entities, a recurring disregard for humanitarian obligations within the armed conflict by the illegal armed groups, a disproportionate impact of the conflict on especially vulnerable groups, and a slow and inefficient implementation of the peace agreement.