16. yüzyıl, Akdeniz’de Osmanlı ile İspanya arasındaki rekabetin doruğa çıktığı
bir yüzyıl olmuştur. Her iki imparatorluğun da en olgun dönemlerinde
gerçekleşen bu mücadele, Akdeniz’deki dengeleri değiştirmiş ve jeopolitik
önemi sebebiyle her iki unsurun da süper güç olma iddiasında bulunduğu bir
nüfuz sahası olmuştur. Şüphesiz bunda en önemli etken iki devletin Akdeniz
ticaretinde söz sahibi olma arzularında yatmaktadır. Gerçekten de Akdeniz,
jeopolitik konumu itibariyle Antik Çağ’dan itibaren birçok devletin hayallerini
süsleyen bir mekân olagelmiştir. İki devlet arasında gerçekleşen bu çekişmede
bazen Osmanlılar galip gelirken, bazen de özellikle Papa’dan aldığı Haçlı
Birliği desteğiyle İspanyollar üstünlük sağlamıştır.
The 16th century was a century in which the rivalry between the Ottomans and Spain
in the Mediterranean reached its peak. This struggle, which took place during the
most mature periods of both empires, changed the balance in the Mediterranean and
became a sphere of influence where both elements claimed to be superpowers due to
their geopolitical importance. Undoubtedly, their desire to have a say in the
Mediterranean trade is the most important factor in this. Indeed, due to its
geopolitical position, the Mediterranean has been a place that has been the dream of
many states since ancient times. In this rivalry between two states, sometimes the
Ottomans were victorious, and sometimes the Spaniards prevailed, especially with
the support of the crusader alliance from the Pope.
