Objectives: This study aimed to evaluate the effects of different irrigation systems on the removal of intracanal
medicament used in regenerative endodontic treatment.
Materials and Methods: Following standardized preparation to obtain an immature tooth model, modified triple
antibiotic paste (mTAP) consisting of metronidazole, ciprofloxacin and clindamycin was applied to the root canals
of single-rooted human maxillar teeth and waited for three weeks. A total of 50 teeth with standardized
preparation and intracanal medicament were randomly divided into five groups according to the irrigation
method to be applied (n=10); Group 1: Conventional Syringe Irrigation (CSI), Group 2: Passive Ultrasonic Irrigation
(PUI), Group 3: EndoActivator (EA), Group 4: EndoVac (EV) Group 5: Nd:YAG laser (LSR). Following the removal
of the mTAP with different irrigation systems, the teeth were divided along their bukko-lingual axis. The impact
roots were examined under the stereomicroscope with the 4-grade scoring scale for the presence of residual
intracanal medicaments. Scores for coronal, middle and apical regions of each root were recorded.
Results: In terms of total scores, PUI group showed higher intracanal medicament removal efficacy compared to
the other groups (p<0.05). In the intra-group comparison of the root canal third, less intracanal medicament was
found in the apical third (p <0.05). The highest intracanal medicament removal efficacy was found in PUI and LSR
groups in the coronal third, PUI group in the middle third, and PUI and EV groups in the apical third (p<0.05).
Conclusions: Intracanal medicament removal scores were significantly associated with irrigation system. PUI
showed statistically significantly higher intracanal medicament removal efficiency than other irrigation methods.
While there was no difference between the coronal and middle thirds, statistically significantly less intracanal
medicament removal was found in the apical third compared to the other regions.
Bu çalışmanın amacı farklı irrigasyon sistemlerinin rejeneratif endodonti tedavisinde kullanılan kanal içi
ilaçların uzaklaştırılması üzerindeki etkilerini değerlendirmektir.
Gereç ve Yöntem: İmmatür diş modeli elde etmek için standardize edilmiş preparasyonun ardından, tek köklü
üst insan dişlerinin kök kanallarına metronidazol, siprofloksasin ve klindamisinden oluşan modifiye üçlü
antibiyotik pat (mTAP) uygulanmış ve üç hafta beklendi. Standart preparasyon ve kanal içi ilaç uygulanan toplam
50 diş, uygulanacak irrigasyon yöntemine göre (n=10) rastgele beş gruba ayrıldı; Grup 1: Gelenekel Şırınga
İrrigasyonu (GSI), Grup 2: Pasif Ultrasonik İrrigasyon (PUI), Grup 3: EndoActivator (EA), Grup 4: EndoVac (EV) Grup
5: Nd:YAG lazer (LZR). Farklı irrigasyon sistemleri ile mTAP'ın uzaklaştırılmasını takiben dişler bukko-lingual ekseni
boyunca ayrıldı. Darbe kökleri, artık intrakanal ilaç varlığı için 4 dereceli puanlama skalası ile stereomikroskop
altında incelendi. Her kökün koronal, orta ve apikal bölgeleri için skorlar kaydedildi.
Bulgular: Toplam puanlar açısından, PUI grubu diğer gruplara göre daha yüksek kanal içi ilaç uzaklaştırma etkinliği
gösterdi (p<0.05). Kök kanal üçlüsünün grup içi karşılaştırmasında, apikal üçlüde daha az kanal içi ilaç bulundu
(p<0.05). En yüksek kanal içi ilaç uzaklaştırma etkinliği PUI ve LZR gruplarında koronal üçlüde, PUI grubunda orta
üçlüde ve PUI ve EV gruplarında apikal üçlüde bulundu (p<0,05).
Sonuçlar: Kanal içi ilaç uzaklaştırma skorları, irrigasyon sistemi ile istatistiksel olarak anlamlı şekilde ilişkiliydi. PUI,
diğer irrigasyon yöntemlerine göre istatistiksel olarak anlamlı derecede daha yüksek kanal içi ilaç uzaklaştırma
etkinliği gösterdi. Koronal ve orta üçlü arasında fark yokken, apikal üçlüde diğer bölgelere göre istatistiksel olarak
anlamlı derecede daha az kanal içi ilaç uzaklaştırma saptandı.
