Türkiye ekonomisinde işsizlik histerisi hipotezinin geçerliliğinin analizi: 1988-2020 dönemi

Abstract

İşsizlik oranı, ülke ekonomilerinin durumlarını analiz etmede kullanılan önemli ve kritik göstergelerden birisidir. Histeri ise işsizliğe yönelik şokların kalıcı etkileri olduğunu belirten bir kavramdır. Bunun için geçici şokların işsizlik üzerindeki etkisi İşsizlik Histerisi Hipotezi ile analiz edilmektedir. Literatürde işsizlik histerisinin varlığı sıklıkla araştırılan konular arasında yer almaktadır. Bu çalışmanın literatürde az rastlanan değişkenleri kullanması ve uygulama metodu açısından literatüre katkı sağlayacağı düşünülmektedir. Çalışmada Türkiye’de 1988-2020 yılları arasındaki işsizlik verileri sadece toplam işsizlik için değerlendirilmemiş olup, kadın, erkek ve toplam işsizlik için ayrı ayrı değerlendirilmiştir. Literatürde çok fazla araştırma konusu olamayan bu değişkenler Genişletilmiş Dickey Fuller Testi, Phillips Perron Birim Kök Testi, Zivot Andrews Yapısal Kırılmalı Birim Kök Testi, Lumsdaine Papell Yapısal Kırılmalı Birim Kök Testi ve Lee Strazicich Yapısal Kırılmalı Birim Kök Testi kullanılarak ayrı ayrı analiz edilmiştir. Birden fazla birim kök testi ile yapılan çalışmanın sonucunda birim kök testlerinin çoğunda belirlenen dönem için Türkiye’de kadın, erkek ve toplam işsizlik üzerinde işsizlik histerisi hipotezinin geçerli olduğu görülmektedir

Unemployment rate is one of the important and critical indicators used to analyze the economic situation of countries. Hysteresis is a concept that indicates that shocks have permanent effects on unemployment. For this reason, the effect of temporary shocks on unemployment is analyzed with the Unemployment Hysteresis Hypothesis. The existence of unemployment hysteresis is among the frequently researched subjects in the literature. It is thought that this study will contribute to the literature in terms of using rare variables. In the study, unemployment data between 1988 and 2020 in Türkiye were evaluated not only for total unemployment, but also separately for women, men and total unemployment. These variables, which are not the subject of much research in the literature, were analyzed separately by using the Augmented Dickey Fuller Test, Phillips Perron Unit Root Test, Zivot Andrews Unit Root Test, Lumsdaine Papell Unit Root Test with Structural Break and Lee Strazicich Unit Root Test with Structural Break. As a result of the study conducted with more than one unit root test, it is seen that the unemployment hysteresis hypothesis is valid on female, male and total unemployment in Türkiye for the period determined in most of the unit root tests.