Genç erkek basketbolcularda yapılan farklı ısınma yöntemlerinin bazı performans parametreleri üzerine akut etkisi

Abstract

Bu çalışmanın amacı genç erkek basketbolcularda yapılan basketbola özgü dinamik ısınma ve FIFA+11 ısınma programlarının germe kısalma döngüsü (GKD), dikey sıçrama (DS) yüksekliğ i ve yön değiştirmeli koşu (YDK) performansına akut etkisinin incelenmesidir. Araştırma grubunu 12 genç erkek basketbolcu (yaş ortalaması 15,7 ± 1,8 (yıl); boy uzunluğu 170,3 ± 7,2 (cm); vücut ağırlığı 67 ± 14,0 (kg) ; antrenman yaşı 3,6 ± 1,7 (yıl) oluştu rmaktadır. Çalışmanın ilk iki günü basketbola özgü dinamik ısınma ve FIFA+11 ısınma programı ile yapılacak olan ölçümlere ilişkin uyum antrenmanları uygulanmıştır. Birinci gün bir grup basketbola özgü dinamik ısınma, bir gurup FIFA+11 ısınma programını uyg ularken, ikinci ölçüm gününde gruplar yer değiştirmiştir. Her iki ısınma prosedüründen sonra 4 dakika dinlenme ve devamında sırasıyla GKD düzeyi ölçülmüş, devamında DS ve YDK testi yapılmıştır. Ölçümler Optojump sistemi ile kayıt altına alınmıştır. Yapılan ısınma protokollerinin performans üzerine olan etkisini karşılaştırmak için parametrik testlerden İlişkili Örneklemler için T Test, GKD ile DS ve YDK arasındaki ilişkiye Pearson Korelasyon testi ile bakılmıştır. Çalışma sonucunda, basketbola özgü dinamik ısınma ve FIFA+11 ısınma programı sonrasında elde edilen performans parametreleri arasında GKD ve DS için istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunurken (p>0.05), YDK performansı için fark bulunamamıştır. FIFA+11 ısınma programı sonrasında GKD ile D S ve YDK performansı arasında istatistiksel olarak yüksek düzeyde bir ilişki vardır (p<0.01). Bu çalışmada, FIFA+11 ısınma programının GKD’yi olumlu yönde etkilediği tespit edilmiştir. Sonuç olarak antrenörlerin içerisinde patlayıcı hareketler içeren sıçra ma, sprint özelliklerine yönelik yapılan çalışmalar öncesinde nöromüsküler bir ısınma yöntemi kullanması önerilebilir.

The aim of this study is to evaulate the effects of dynamic warm-up and FIFA + 11 warm-up programs, stretching-shortening cycle (SSC), vertical jump (VJ) height and change of direction running (COD) performance in young male basketball players. Twelve young male basketball players participated in this studuy (age 15.7 ± 1.8; height 170.3 ± 7.2; weight 67 ± 14.0; training age 3.6 ± 1.7). In the first two days of the study, basketball-specific warm-up were applied regarding the measurements to be made with the FIFA+11 warm-up program. On the first day, a group of basketball-specific dynamic warm-up applied a group of FIFA+11 warm-up programs, and then the second measurement day the groups were displaced. After both warm-up procedures, 4 minutes of rest, followed by SSC, VJ, and COD test, respectively. Measurements were recorded with the Optojump system. In order to compare the effect of warming protocols on performance, paired simple t-test, which is one of the parametric tests, was examined by the pearson correlation test between the SSC and VJ and the COD. As a result of the study, there are statistically significant difference in the SSC and VJ performance parameters obtained after basketball-specific dynamic warm-up and FIFA+11 warm-up program. (p<.05), but there isn’t statically difference in COD performance. After FIFA+11 warm-up program, there is a statistically high relationship between SSC and VJ performance and COD performance (p <0.01). This study suggest that the FIFA+11 warm-up program had a positive effect on SSC. As a result, it may be suggested that coaches use a neuromuscular warm-up method prior to the studies on explosive movements that involve explosive movements and sprint features.