İslam filozoflarına göre ölümün mahiyeti

Abstract

Bu makalede ölüm konusu felsefi açıdan ve sadece mahiyeti itibariyle ele alınacaktır. Makalenin genel amacı, metafizik bir dünya görüşünü inşa ettiği düşünülen ölümün İslâm filozofları tarafından nasıl tasavvur olunduğunu araştırmaktır. Konunun ontolojik, psikolojik, kozmolojik ve eskatolojik bağlantıları olmakla birlikte sadece bazı İslâm filozoflarının nefse dair görüşlerine kısaca işaret edilecektir. İslâm filozoflarınca ölüm, varoluşun dikey yönde çıkış hareketi bağlamında yorumlanır ki buna göre her bir varlık mertebesi arasındaki geçiş bir tür ölüm ve doğum olarak kabul edilir. Bedenden önce ayrık bir varoluşa sahip olmayan nefis, dünya âlemindeki tekâmülünün son hareketini ölüm tecrübesiyle yaşar. Genel olarak ölüm “nefsin bedeni yönetmeyi terk etmesi olarak” tanımlanabilir. Bu terk ediş, cevherin varoluş eyleminin özüne bağlı olarak sürekli değişmesinin bir sonucudur. Öyle ki nefis artık bedene fazla gelmekte ve içinde bulunduğu birlikteliği terk etmek istemektedir

In this article, the subject of death will be discussed philosophically and only in terms of its nature. The overall aim of the article is to investigate how death, thought to have built a metaphysical worldview, was envisioned by Islamic philosophers. Although the subject has ontological, psychological, cosmological and eschatological connections, only the views of some Muslim philosophers about the soul (nafs) will be discussed. Death by Muslim philosophers is interpreted in the context of the vertical movement of existence, accordingly, the transition between each order of being is considered a kind of death and birth. The soul, which had not a discrete existence before its embodiment, achieves the final act of its perfection in the world with death. In general, death can be defined as “the soul that ceasing to rule over the body”. This abandonment is a consequence of the constant change of the substance depending on the essence of the act of existence. So much so that the soul overweight the body too much and wants to abandon the union it is in.