Tüzel kişi kanuni temsilcilerine yapılacak tebligat işleminde kanun hükmünün yargı organlarınca farklı yorumlanması: Danıştay içtihadı birleştirme kurulu kararanın gerekip gerekmediği üzerine bir değerlendirme

Abstract

Tebligat, kişilerin idari ve yargısal haklarını kullanabilmelerine imkân tanıdığı, idari makamların tesis edecekleri işlemlerin hukuksal anlamda muhatabı nezdinde sonuç doğurabilmesini sağladığı için hemen her hukuk dalı için önemi haizdir. Vergiye ilişkin işlemlerde de tebligatın, usulüne uygun yapılması vergilendirme sürecini ve sonrasında cebren tahsil sürecini doğrudan etkilemektedir. Uygulama ve yargı kararlarına bakıldığında özellikle tüzel kişilere yapılacak tebligat işleminde kanuni temsilcilere tebligatın yapılmasında bazı önemli sorunların yaşandığı görülmektedir. Vergi Usul Kanunu’na göre tüzel kişilere tebligat, öncelikle tüzel kişinin iş yeri adresinde kanuni temsilciye; kanuni temsilcinin bulunamadığı hallerde memur ya da müstahdemlerinden birine; bunlar da bulunamazsa ya da tüzel kişiliğin adresinin değişmiş olmasından, faaliyetini terk etmiş bulunmasından kaynaklı sebeplerde iş yeri adresinde tebligat yapılmasına imkân bulunamazsa tebligat, doğrudan kanuni temsilcinin yerleşim yeri adresinde yapılacaktır. İşte yerleşim yeri adresinde kanuni temsilciye yapılacak tebligatın doğrudan kendisine mi, yoksa kanuni temsilcinin bulunamadığı hallerde VUK md.94 uyarınca yerleşim yeri adresinde bulunanlardan birine mi yapılacağı hususu tartışmalıdır. Zira bazı yargı organları bu durumda, bizatihi kanuni temsilcinin kendisine tebligat yapılmasını ararken, bazıları kanuni temsilcinin bulunamadığı hallerde yerleşim yeri adresinde bulunanlardan birine tebligatın yapılabileceğini kabul etmektedir. Çalışmada bu durum yargı kararları ışığında değerlendirilecek ve bu farklılığın Danıştay İçtihadı Birleştirme Kurulu Kararı ile giderilip giderilmesine gerek olup olmadığı tartışılacaktır.