dc.identifier.citation |
KAYNAKÇA
BAL, H. (2011). Kent Sosyolojisi, Fakülte Kitabevi, 5. Baskı, Isparta.
BEYHAN, E. (2014). Demokratik Katılımla Yerel Yönetim, http://www.yerelsiyaset.com/v4/sayfalar.php?goster=ayrinti&id=1058 , 06.02.2014.
BLICKLE, P. (2005). “Kommunalismus. Die Wahrnehmung durch Hugo Preuss”, Gemeinde, Staat und Stadt: Aspekte der Verfassungstheorie von Hugo Preuss, C. Müller (Hrsg.), Nomos Verlagsgesellschaft, 1. Auflage, Baden-Baden, (43-63).
EMRE, C. (2012). “Yönetim Bilimi”, Türkiye’de Kamu Yönetimi, (Ed.) B. Aykaç, Ş. Durgun ve H. Yayman, Nobel Yayın Dağıtım, 2. Baskı, Ankara, (67-84).
ERGUN, T. (2004). Kamu Yönetimi, Türkiye ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü Yayını, Birinci Baskı, Ankara.
ERYILMAZ, B. (2002). “Belediyelerde Demokrasi Geleneği ve Değişim İhtiyacı”, ÇYY. C.11, S.3: 6-21.
ERYILMAZ, B. (2012). Kamu Yönetimi, Okutman Yayıncılık, 4. Baskı, Ankara.
GÖRMEZ, K. (1997). Yerel Demokrasi ve Türkiye, Vadi Yayınları, Ankara.
GÖZLER, K. ve G. Kaplan (2013). Kısa İdare Hukuku, Ekin Yayınları, 5. Baskı, Bursa.
GÖZLER, K. (2013). Hukukun Temel Kavramları, Ekin Yayınları, 11. Baskı, Bursa.
GÜLER, B. A. (2012). “Nesnesini Arayan Disiplin: Kamu Yönetimi”, Türkiye’de Kamu Yönetimi (Ed.) B. Aykaç, Ş.Durgun, H.Yayman, Nobel Yayınevi, 2. Basım, Ankara, (557-575).
HİLL, H. (1997). “Das naehste Jahrhundert-Ein Jahrhundert der Kommunen”, Staat und Verwaltung, Klaus Lüder (Hrsg.), Berlin: Dunken und Humblot, (345-361).
HİPPLER, J. (2007a). “Şiddetli Anlaşmazlıklar, Anlaşmazlıklardan Kaçınma ve Ulus İnşası: Terminoloji ve Politik Konseptler”, (Ed.) J. Hippler, Ulus İnşası, (Çev.) A. Sezgintüredi ve B. Şaylı, Versus Yayınları, İstanbul: (7-19).
JUNGFER, K. (2005). Die Stadt in der Krise-Ein Manifest für starke Kommune, Bundeszentrale für politische Bildung, Bonn.
KALABALIK, H. (2005). Yerel Yönetim Hukuku, Seçkin Yayıncılık, Ankara.
KARAARSLAN, M. (2008); Özerklik ve Denetim Açısından Yerel Yönetimler Reformu, Turhan Kitabevi Yayınları, Ankara.
KAUFMANN, F-X (2001). “Zur historischen und aktuellen Entwicklung des europaeischen States”, Handbuch zur Verwaltungsreform, B. Blanke- S. Bander- F. Nullmeier- G. Wewer (Hrsg.), Leske +Budrich, Opladen: 3-10.
KAYA, S. (2014). “Modernite, Ulus-Devlet ve Milliyetçilik”, http://www.serdarkaya.com/endoktrinasyon/bolum-11-12.pdf , 24.09.2014.
KELEŞ, R. (2009). Yerinden Yönetim ve Siyaset, Cem Yayınevi, 6. Basım, İstanbul.
KELEŞ, R. (2012). Yerinden Yönetim ve Siyaset, Cem Yayınevi, 12. Basım, İstanbul.
KOYUNCU, B. ve B. Coşkun (2003); “Yerel Yönetimler ve Yerel Özerklik: Modeller ve Uygulamalar”, Kamu Yönetiminde Çağdaş Yaklaşımlar, (Ed.) A.Balcı, A.Nohutçu, N.K. Öztürk ve B. Coşkun, Seçkin Yayınevi, Ankara, (2281-302).
LANGROD, G. (2014). “Yönetim Hukuku ve Yönetim Bilimi (Karşıtlık veya Uyuşum)”, Çev. Visalettin PEKİNER, http://yayin.todaie.gov.tr/goster.php?Dosya=MDQ5MDQ4MDQ4MDU2MDUy , 06.02.2014.
ÖKMEN, M. ve B. Parlak (2010). Kuramdan Uygulamaya Yerel Yönetimler, Alfa Aktüel Yayınları, 2.Baskı, Bursa.
ÖZEL, M. (2013). “Özerk Yerel Yönetimlerin Oluşumunda Kentlerin Tarihsel İşlevi”, Süleyman Demirel Üniversitesi İİBF Dergisi, C.18, S.2:47-64.
ÖZEN, Ş. (2012). “Kamu Yönetimi Yazınımız ve Örgütler-Yönetim Çalışma Alanı: Tehlikeli İlişkiler”, (Ed.) B. Aykaç, Ş. Durgun ve H. Yayman, Türkiye’de Kamu Yönetimi, Nobel Yayın Dağıtım, 2. Baskı, Ankara (341-369).
PAGENKOPF, H. (1975). Einführung in die Kommunalwissenschaft, 3. Auflage, Münster -Westfalen.
PARLAK, B. Ve Z. Sobacı (2005). Kuram ve Uygulamalarda Kamu Yönetimi, Alfa-Aktüel Yayınları, 1. Baskı, Bursa.
PUSTU, Y. (2014). “Küreselleşme Sürecinde Kent “Antik Site’den Dünya Kentine”, http://dergi.sayistay.gov.tr/icerik/der60m7.pdf, 03.02.2014. |
tr_TR |
dc.description.abstract |
Yerel yönetimler, devletin kamu yönetimi yapısı içinde yer alırlar. Ancak yerel yönetimler, ilk örnekleri Antik Çağ’a kadar götürülebilen yönetim yapılarıdır. Günümüzde yerel yönetimleri de kapsamı içine alan kamu yönetimi ise, devletin amaçlarının gerçekleştirilmesinden sorumlu organı olan “Yürütme”ye doğrudan bağlı, teknik bir yapıdır. Ancak yerel yönetimler, bu nitelikteki kamu yönetimi içine kolayca dahil edilemeyebilirler. Çünkü yerel yönetimler, doğrudan Yürütmeye bağlı ve onun bir faaliyet aracı olmayan; siyasal boyutu olan, yerel topluma dayanan ve onunla organik bir bağı olan, kendine özgü yönetsel yapılardır. Ayrıca yerel yönetimlerin, (modern) devlet öncesi ortaya çıkmış oluşumlar olduğu ve ayrıca, devlet-dışı/siyasal toplum-dışı bir sivil toplum kuruluşu olduğu da ileri sürülür. Yerel yönetimlerin, bu farklı niteliklerine rağmen, devletin kamu yönetiminin yapı ve işlevlerini inceleyen bir disiplin/bilim alanı olarak gelişen “Yönetim Bilimi” (kamu yönetimi bilimi) içerisinde incelene geldiği söylenebilir. Oysa yerel yönetimlerin, kendine özgülüğü nedeniyle ayrı bir disiplin altında incelenmesi daha doğru olabilir. Bu makale çalışmasının amacı, müstakil bir yerel yönetim biliminin gelişememe nedenlerini ve ayrı bir disiplin olarak gelişme gereğini tartışmaktır. Bu çerçevede iki sava sahiptir: birincisi, kendine özgülüğü dolayısıyla yerel yönetimler, yönetim bilimi dışında incelenmelidir; ikincisi, müstakil bir yerel yönetim biliminin gelişme gösterememesinde, ilk olarak, modern devletin oluşum sürecine görüşleri ile yön vermiş olan düşünürlerin yerel yönetimlere ilişkin yaklaşımları etkili olmuştur; ikinci olarak, ulus devletin doğası, yerel yönetimlere klasik kamu örgütü (bir kamu hizmet kuruluşu) niteliği/algısı kazandırmıştır. Bu makale, belirtilen amaca dönük betimleyici-teorik bir incelemedir. |
tr_TR |