The effect of thinking-style-based differentiated ınstruction on achievement, attitude and retention

Abstract

The aim of the study is to investigate the effect of thinking-style- based differentiated instruction on achievement, attitude and retention in vocational foreign language, specifically in two units. Pre-test/post-test control group model and quasi-experimental design were used in the study. The study was carried out in Vocational Foreign Language-II course with 43 sophomores studying Tourism and Hotel Management at Nevşehir Vocational College, Nevşehir Hacı Bektaş Veli University. Data were collected using Thinking Styles Inventory, Vocational Foreign Language-II Achievement Test and Vocational Foreign Language Attitude Scale. Functions, levels and scope of thinking styles were taken into consideration. Process was differentiated in the study through entry points (narrational, foundational, experiential), learning centres, complex instruction, orbital studies, stations and learning contracts. According to the results of the study, it was found out that achievement and retention scores of the students in the experimental group were significantly higher than the ones in the control group; however, there was no significant difference between groups’ attitude scores towards the course.

Bu araştırmanın amacı, öğrencilerin düşünme stillerine göre tasarlanan farklılaştırılmış öğretim etkinliklerinin öğrencilerin erişileri, Mesleki Yabancı Dil dersine yönelik tutumları ve öğrenilenlerin kalıcılığı üzerindeki etkisini incelemektir. Araştırmada, deneysel desen türlerinden ön test – son test kontrol gruplu yarı-deneysel desen kullanılmıştır. Araştırma; 2014–-2015 Bahar yarıyılında, Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi Meslek Yüksekokulu Turizm ve Otel İşletmeciliği Programı 2. sınıf öğrencileriyle Mesleki Yabancı Dil-II dersinde yürütülmüştür. Toplam 43 öğrenci çalışma grubunda yer almıştır. Araştırmada veriler, Düşünme Stilleri Ölçeği, Mesleki Yabancı Dil- II Dersi Başarı Testi ve Mesleki Yabancı Dil Dersine Yönelik Tutum Ölçeği kullanılarak elde edilmiştir. Çalışmada, düşünme stillerinin işlev, düzey ve kapsam boyutları dikkate alınmıştır. Farklılaştırma süreç boyutunda yapılmıştır. Süreç farklılaştırılırken, giriş noktaları (anlatımsal, temel, deneyimsel), öğrenme merkezleri, karmaşık öğretim, yörünge çalışmaları, istasyon ve öğrenme sözleşmeleri stratejilerinden faydalanılmıştır. Araştırma sonunda, deney grubu öğrencilerinin erişi ve kalıcılık puanlarının kontrol grubununki öğrencilerin puanlarına göre anlamlı derecede daha yüksek olduğu; fakat tutum ölçeğinden almış oldukları puanlar arasında anlamlı düzeyde fark olmadığı ortaya çıkmıştır.